Diagnostyka lub terapia biorezonansem to metoda opierająca się na wykrywaniu bądź leczeniu zróżnicowanych problemów zdrowotnych. Za starszy wariant tej techniki uznaje się elektroakupunkturę, czyli zmienioną wersję akupunktury. Biorezonans opiera się na efektach opisywanych przez wielu naukowców, którzy na początku XX wieku produkowali urządzenia służące diagnozie i leczeniu chorób za pomocą wibracji o odpowiednim natężeniu.
Początki: Nikola Tesla, George Lakhovsky i Royal Rife
Początkowe, teoretyczne rozważania oraz eksperymenty, które doprowadziły do powstania metody biorezonansu, powstały z inicjatywy znanego, wybitnego naukowca – Nikoli Tesli. Opracowywał on badania związane z częstotliwością, drganiami cząsteczek oraz polem elektromagnetycznym. Kontynuatorem tych opracowań był George Lakhovsky, zajmujący się wpływem fal radiowych na zwierzęta i rośliny.
Kolejną ważną postacią był amerykański badacz Royal Rife, który w latach 30. XX wieku zajął się zagadnieniem nie tylko wpływu fal radiowych, ale także promieniowania elektromagnetycznego na ludzkie ciało. Royal Raymond Rife był jednocześnie twórcą mikroskopu powiększającego. Uznał on, że za pomocą odpowiedniego urządzenia można osłabiać lub likwidować patogeny, używając drgań oddziałujących na ich cząsteczki. Rife przeprowadzał testy na zakażonych osobach, uzyskując pozytywne wyniki m.in. w leczeniu raka i to bez stosowania leków czy operacji chirurgicznych.
Obecnie protokół Rife’a jest wykorzystywany w celu wzmacniania układu odpornościowego, a także jako wsparcie organizmu w procesach samoleczenia.
Ewolucja urządzeń do biorezonansu
Na początku XX wieku po raz pierwszy zarejestrowano przepływ pulsów danych od człowieka do maszyny przez Nikolaia Kravkova i V. Togatovą. Przez lata prowadzono działania mające na celu opracowanie urządzenia, które pozwoli na elektromagnetyczne badanie ciała. Pojawiały się różne metody, m.in. Volla, która polegała na testowaniu przewodności elektromagnetycznej na punktach końcowych poszczególnych meridianów na ciele badanego (z zastosowaniem specjalnej sądy). Kolejną metodę – zwaną metodą diagnostyki nieliniowej – opracował Siemion Kirlian, której celem było określenie stanu pola elektromagnetycznego badanego pacjenta, pozwalając przy tym na ocenę stanu jego poszczególnych narządów.
Warto zwrócić uwagę, że pierwsze wersje urządzeń do diagnostyki nieliniowej wymagały aktywnego uczestnictwa lekarza. Z czasem stworzono więc tzw. czynniki przerzutnikowe, które pozwoliły na automatyczne przesyłanie danych dotyczących zdrowia pacjenta do komputera.
Franz Morell i Erich Rasche. Aparat MORA
W Europie „ojcami” biorezonansu magnetycznego są dwaj niemieccy naukowcy z drugiej połowy XX wieku: Franz Morell i Erich Rasche. Opracowali i wyprodukowani aparat MORA, którego koncept opierał się na pomyśle na wygaszenie szkodliwych fal poprzez ich lustrzane odbicie. Dzięki tej metodzie dziś możemy korzystać z biorezonansu zarówno w celach diagnostycznych, jak i terapeutycznych.
Od czasów powstania pierwszych aparatów i metod biorezonansowych, pojawiały się mniej i bardziej zaawansowane wersje urządzeń. Obecnie większość z nich buduje się m.in. właśnie na bazie słynnego wynalazku MORA.
Współczesny sprzęt do biorezonansu
Wśród urządzeń oferowanych przez naszą markę znajduje się m.in. Mezator M1 – nowej klasy urządzenie czerpiące z najbardziej postępowej technologii NSL, czyli systemu nieliniowej diagnostyki, która wykorzystuje interfejsy mózgowe. Inne dostępne propozycje to Mezator Quantum, którego główną funkcją jest analiza ilości pierwiastków śladowych (np. witamin i minerałów), Mezator BRT do terapii biorezonansowej, a także Mezator Freq bazujący na wspomnianej już metodzie – protokole doktora Rife’a.
